Door Alan Clemmons en vertaald uit “The Algemeneiner” van 2 januari 2017

De nederzetting Ariel op de Westelijke Jordaanoever (Judea-Samaria)

Afgelopen zomer bevatte een paragraaf van het platform van de Republikeinse Partij voor Israël een belangrijke vooruitziende verklaring op het verraad aan onze grote bondgenoot (Israël) door president Obama: "Wij verwerpen de valse opmerking, dat Israël een bezetter is".
De passage van Resolutie 2334 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, is een schandalige daad van vijandigheid, persoonlijk ontworpen door president Barack Obama tegen de staat Israël en dat heeft terecht grote woede opgeroepen in alle delen van het Amerikaanse politieke spectrum. Gezien de verwachte gevolgen van resolutie 2334, is deze beleidsverklaring van cruciaal belang daar het betrekking heeft op het centrale leerstuk van wat nu ongetwijfeld het beleid van de Trump regering en de pro-Israëlische gemeenschap zal zijn.

Lees meer...

Uit: De Telegraaf - Leon de Winter, 28-12-2016

Ook in 2016 weigerden de meeste media het presidentschap van Barack Obama te beschouwen als wat het feitelijk is: als iets tragisch. Vanaf het moment dat hij op het politieke toneel verscheen, werd hij als een heilige aanbeden. Hij was een onbeduidende senator maar hij zag er goed uit, was charmant, en pareerde elke vorm van kritiek met een beroep op de racistische gezindheid van de criticus. Toen ik me in het voorjaar van 2008 in zijn biografie verdiept had, twijfelde ik aan zijn oprechtheid. Hij bleek een radicale ideoloog te zijn die zich vermomde als een gematigde ’links van het centrum’-kandidaat – maar de media verzwegen dat. Obama’s loopbaan is de optimale uitvoering van wat in de jaren zestig neomarxistische studenten de ’Marsch durch die Institutionen’ noemden. Daarin slaagde Obama als geen ander door gebruik te maken van zijn huidskleur. Maar hij laat Amerika en de rest van de wereld in verwarring en met ruïnes achter. Donald Trumps opkomst is vermakelijk, en we kunnen niet uitsluiten dat hij als pragmaticus – in contrast tot de ideoloog Obama – een geslaagde president kan worden, maar we hoeven geen doekjes te winden om zijn persoon: Donald is geen erudiete man. Is dat nodig voor die job? Kun je met succes de machtigste man van de wereld zijn als je groot geworden bent als zakenman? Obama had Columbia en Harvard bezocht (zijn scripties liggen nog steeds achter slot en grendel – want ze zouden zijn radicaal-linkse studentenwereldbeeld aantonen) en hij is zeker een lezer en denker, maar als president laat hij zijn land verscheurd achter en heeft hij het Midden-Oosten aan notoire bandieten uitgeleverd.

Lees meer...

Uit: Opiniez, 25-12-2016 door Uri van As

We leven in de nadagen van het Obama-tijdperk. Obama, de linkse messias die acht jaar geleden door het weldenkende deel van de wereld als verlosser werd verwelkomd. De voorganger die alles zou veranderen. Ook deugend Nederland sloot hem met gilletjes, gesnik en grote woorden in het hart. De elite was diep ontroerd en zendingsmeisjes vielen in katzwijm. De heraut van de hoop werd vooraf beloond met de Nobelprijs voor de Vrede. Geliefd, gelauwerd en gelouterd mocht hij zijn heilzame werk beginnen: Vrede op Aarde.
Yes, we can... Acht jaar later laat deze vredesengel de wereld achter in conflict, chaos en censuur. De Yes-We-Can-Man heeft het vrije westen veranderd in een krankzinnigengesticht waar idioten de lakens uitdelen en kritische geesten de dwangbuis wacht. Door utopisch geneuzel, activistische agitatie en zijn weerzinwekkende wegkijkbeleid ligt Amerika in puin, staan bevolkingsgroepen tegenover elkaar en verkeert de wereld op de rand van (burger)oorlog(en).
Blunder... In Obama herkennen we alle karaktereigenschappen van de klassieke linkse leider. Een gevoelsmens gehuld in een gewaad van ratio en redelijkheid. Tolerant zolang je hem niet tegenspreekt. Wee degene die over zijn lange tenen struikelt. Critici worden aan de morele-schandpaal genageld en bekogeld met spot en hoon. Doorzetters kunnen rekenen op boosaardige terechtwijzingen en verwijdering uit de groep. Wie dan zijn lesje nog niet heeft geleerd krijgt te maken met wraaklust van militante makelij. Hét moment waarop de linkse leider blunder na blunder begaat.

Lees meer...