De sederavond met Gad Elbaz - Ma Nishtanah -
מה נשתנה
De Sederavond of seideravond (leel haseder – ליל הסדר) is een avond (*) aan het begin van het zeven (in Israël) of acht (buiten Israël) dagen durende Pesachfeest, waarop joden uit de Haggada lezen, 4 glazen wijn (of druivensap) drinken en een feestelijke sedermaaltijd gebruiken.
Dit jaar begint Pesach na zonsondergang op de 30e maart (erev pesach). In Israël wordt één sederavond gevierd en buiten Israël worden er twee gevierd. De Haggada behandelt het verhaal van de Joodse slavernij in Egypte en de uittocht uit Egypte.
Seder (סדר) betekent letterlijk: volgorde of orde, omdat de gebruiken in een volgorde worden uitgevoerd zoals in de Haggada (vertelling) aangegeven.
De historie van de Tempelberg
Dr. P. J. van Midden houdt een lezing over het onderwerp “De historie van de Tempelberg ̈ op dinsdagavond 17 maart 2020 vanaf 19.30 uur. 
'De goden wisselen, de plaatsen blijven’. Dat geldt zeker voor het tempelplein, het gevoeligste stukje grond op aarde.
In de Kanaänitische periode was er al een heiligdom, voortgezet in een heiligdom van David. Salomo bouwt er een tempel. Na de verwoesting in 587 v. C. pakt Zerubbabel de bouw van een tempel opnieuw op. In het jaar 168 v. C. wordt de tempel ontwijd.
Gevolg is de strijd van de Makkabeeën. De tweede tempel wordt verder uitgebouwd door Herodes de Grote waarbij een bouwtechnisch probleem ontstaat omdat het vloeroppervlak te klein blijkt. Er worden steunmuren aangelegd waar de ‘’Klaagmuur’’ nog een deel van is. In het jaar 70 AD (Tisha be’Aw) volgt tenslotte de definitieve verwoesting.
In 638 worden de Dome of the Rock en de Al-Aqsa moskee hier gebouwd. Een avond over het politiek en religieus gezien meest ontvlambare stukje op aarde. Wat is er aan de hand en hoe kan dat ministukje grond voor zoveel problemen zorgen?
De reflectie van Israël’s etnische en religieuze verschillen op de politieke verhoudingen
Drs. Ronny M. Naftaniël, oud-directeur CIDI, houdt op dinsdagavond 18 februari 2020 een lezing over het onderwerp “De reflectie van Israël’s etnische en religieuze verschillen op de politieke verhoudingen”. 
LEVENSLOOP
Naftaniel doorliep de hbs-b aan het Amsterdams Lyceum waar hij in 1968 eindexamen deed. Hierna volgde hij de studie bedrijfseconomie aan de Universiteit van Amsterdam, waarin hij in 1976 cum laude afstudeerde. Van 1972-1974 was hij docent statistiek aan de Christelijk Sociale Academie in Amsterdam, CICSA. Van 1976-1978 was hij directeur van de Handelsvereniging v/h B. Stuiver.
In november 1973 was Naftaniel een van de initiatiefnemers van de Werkgroep Israël, die pleitte voor een onafhankelijke Palestijnse staat, naast een erkend Israël. Later werd hij voorzitter. In 1976 werd hij hoofdmedewerker van het CIDI waarvan hij in 1980 directeur werd. Daarnaast was hij in 1978 correspondent voor het ANP.
In 1993 werd Naftaniel uitvoerend vicevoorzitter van het Europees Joods Informatiecentrum, CEJI in Brussel. Hij is penningmeester van het Centraal Joods Overleg, de koepel van Joodse organisaties van Nederland. Als zodanig was hij een van de hoofdonderhandelaars met de regering en het bedrijfsleven over resitutie van Joodse tegoeden uit de Tweede Wereldoorlog. In het totaal werd na lange onderhandelingen bijna 400 miljoen euro teruggegeven.
Indrukwekkende toespraak Robert Lauder bij 75-jarige herdenking Auschwitz
Uwe Majesteiten, Uwe Excellenties, Rabbijnen, Geestelijken, geëerde gasten, en vooral de overlevenden van Auschwitz-Birkenau, die vandaag bij ons zijn – Dit gaat over u, de overlevenden, en ik kan u niet beginnen te vertellen hoe dankbaar ik ben dat u hier bent en in sommige gevallen, hier met uw kinderen en kleinkinderen. Vijf jaar geleden, toen ik hier voor deze pijnlijke poort stond, heb ik toegegeven dat ik geen overlevende ben: maar ik ben zo dankbaar voor de overlevenden die hier vandaag zijn. Ik ben geen bevrijder, hoewel ik de moed toejuich van de veteranen die ons allen hebben gered. Ik ben hier simpelweg als een Jood. En zoals alle Joden overal, is deze plek, deze vreselijke plek die Auschwitz heet, helaas een onafscheidelijk deel van ons geworden. Auschwitz is als een litteken van een vreselijk trauma. Het gaat nooit weg en de pijn stopt nooit.Ik heb me altijd afgevraagd, als ik in Hongarije was geboren, waar mijn grootouders vandaan kwamen, in plaats van New York in februari 1944, zou ik het hebben overleefd? Het antwoord is: nee.
Pagina 1 van 16
